Κυριακάτικες σκέψεις...

Μια Κυριακή περίεργη, με εντάσεις από το πρωί, ασυνεννοησία, παραλήψεις, ξαφνικά συμβάντα που φέρνουν τα πάνω κάτω. Σα να συνεχίζει τη χθεσινή ημέρα που ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων κι εξελίχθηκε σε μέγα φιάσκο. Αλλά κι η θέα από το παράθυρο που βρίσκεται δίπλα στην οθόνη του υπολογιστή το αυτονόητο μου δείχνει, αρκεί να μπορείς να το παρατηρήσεις: δίπλα στην όμορφη εικόνα των ανθισμένων πανσέδων, ζουμπουλιών και παχύφυλλων, του λόφου και των βουνών, παρεμβάλλονται καλώδια, κεραίες, απλωμένα ρούχα σε ταράτσες και μια σκουριασμένη σκαλωσιά. Λες κι η ομορφιά δε μπορεί να σταθεί μόνη και χρειάζεται την ασχήμια συμπληρωματικά για να έρθει σε ισορροπία η όραση και να μην κακομαθαίνει.

Η δράση / αντίδραση, το καλό / κακό, το όμορφο / άσχημο, όλα είναι χρήσιμα κι έχουν το νόημά τους, η συμπλήρωση, η αρμονία, η ισορροπία η ίδια μας η υπόσταση και κρίση τα χρειάζονται όλα σε σωστές δόσεις κι αναλογίες. Όσο και να προσπαθούμε και να θέλουμε την ομορφιά και την καλοσύνη γύρω μας, θα βρεθούν ασχήμιες και κακίες σε κάθε βήμα ώστε να μας προσγειώσουν πετώντας μας από το ροζ συννεφάκι της ουτοπίας την οποία "οφείλουμε" να αποζητούμε.

Ακολουθώντας όμως τη γνωστή μου τακτική, θα συνεχίσω αυτή την Κυριακή, πηγαίνοντας με φίλους (& Tamar) σε φίλους για να περάσουμε όπως της αρμόζει: σε χαλαρούς ρυθμούς, με κουβεντούλα, μεζεδάκι, κρασάκι, ξορκίζοντας το κακό και την ασχήμια. Ας λυθούν τα προβλήματα αύριο, ούτως ή άλλως η Δευτέρα δεν είναι κι η καλύτερη μέρα μου, οπότε λίγα θεματάκια παραπάνω δε μου κάνουν διαφορά.

Υ.Γ.: όλες σας οι ασθήσεις να δεχτούν μια "επίθεση" ομορφιάς τούτη τη βδομάδα