26/10/08

Πάντα να ανταμώνουμε

Του Άη Δημήτρη σήμερα, χρόνια πολλά στους και στις εορτάζουσες, και βρέθηκα στο εξωτικό Ντράφι για τη γιορτή της μεγάλης μου βαφτιστήρας. Η γιορτή ήταν η αφορμή να ξαναβρεθούμε με πρόσωπα και να ξαναθυμηθούμε καταστάσεις του παρελθόντος, κάτι σαν την "Μεγάλη Ανατριχίλα" στην ελληνική της έκδοση. Ήταν όλοι εκεί, η Τζένη με το Γιώργο, η Δήμητρα με τη Μαρία Ρουμπίνη, ο κούκλος ο Ερμής (λαμπραντόρ), η Φούλη με το Δημήτρη και τα παιδιά τους, η Ελένη με το Γιάννη, η Ολυμπία με το Μάνο και τα δικά τους αντίστοιχα, πολύς κόσμος που είχα να δω καιρό κι είχα πεθυμήσει. Θυμηθήκαμε τα παλιά, είπαμε τα τρέχοντα, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, κι όλη αυτή την ώρα η απουσία του φίλου στο κάδρο ήταν έκδηλη. Ψήσαμε, ήπιαμε κρασιά, τσίπουρα, ρακές, φάγαμε ένα περίδρομο, και μετά γλυκά, και καφέ και ξανά ρακόμελα, και κιθάρα με τον Κωστή σε φόρμα, και τα πιτσιρίκια να συνοδεύουν, όμως...
Σαν να ήταν εκεί, σαν να μου έλειπε όλη την ώρα κάτι, δεν μπορούσα να το προσδιορίσω, μέχρι την ώρα που έφευγα, όταν στην αγκαλιά με την κουμπάρα μου έβγαλε το κάδρο και τότε κατάλαβα, λύγισα, μου κόπηκαν τα πόδια, τίποτα δεν ήταν όπως παλιά, πάντα θα έλειπε αυτός, αυτός που ήταν ο κρίκος που ένωνε τα ανόμοια, ο άνθρωπος στον οποία έδωσα και μου δόθηκαν τόσα πολλά.
Πάντα να ανταμώνουμε αδέλφια, να χαιρόμαστε, να ξεφαντώνουμε, να θυμόμαστε, να ξαναζούμε, να ζούμε, τη στιγμή, το τώρα, το πριν, το τότε, το για πάντα, το μαζί...

υ.γ.: αφιερωμένο στο μεγάλο σημερινό απόντα που ξέρω ότι είναι πάντα κοντά όσο μακριά κι αν βρίσκεται θεωρητικά

18 σχόλια:

  1. σε καταλαβαίνω απόλυτα...

    και εδώ είναι και δεν είναι...

    χρόνια πολλά στη βαφτιστήρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια πολλά για τη βαπτιστήρα σου!
    Οι άνθρωποι ζουν πάντα μέσα μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι αν έφυγε πάντα εκεί δεν είναι;
    όχι στο κάδρο. στην καρδιά, στην ψυχή. και δεν μπορεί να ξεκρεμαστεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. και πάντα θα ανταμώνετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος27/10/08, 1:03 μ.μ.

    ευτυχως που οι αναμνησεις παραμενουν ζωντανές,ετσι;;

    να χαιρεσαι τη μικρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος27/10/08, 7:13 μ.μ.

    Να ένα πράγμα που δεν μπορώ να διαχειριστώ... Τις απουσίες της ζωής μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ίσως η απουσία να πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν μια αναπηρία: μαζεύεις τα κομμάτια σου και προχωράς, κουτσαίνοντας, ίσως αργά, ψάχνοντας με τα χέρια το δρόμο. Μπορεί με τον καιρό να συνηθίσουμε την αναπηρία-απουσία και να βρούμε το ρυθμό μας, μπορεί πάλι όχι (το πιθανότερο).
    Δεν έχω βρει τη λύση. Ούτε πρόκειται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρόνια πολλά σε όλους...
    και εμενα μου αρέσει θα μην ξεχνώ τους απόντες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. oi άνθρωποι που αγαπάμε είναι πάντα παρόντες.
    Καλό σου βράδυ, και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε καταλαβαίνω κι εγώ .. πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος29/10/08, 11:00 π.μ.

    κάποια πράγματα δεν μας τα πέρνει ποτέ κανένας. ούτε ο θάνατος. οι ψυχές που συναντήθηκαν και αγαπήθηκαν μένουν για πάντα αγαπημένες και άρρηκτα δεμένες να ταξιδεύουν στο σύμπαν.
    με αγάπη
    τ.ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ria σ'ευχαριστώ, είναι όντως δύσκολο...

    hfaistiwna να'σαι καλά, είναι που τους θέλεις και κοντά γμτ...

    tovene από την καρδιά και το μυαλό αδύνατον να "ξεκρεμαστεί", τις καλησπέρες μου

    basnia ναι, και θα ξεφαντώνουμε, ξέρεις, σα να'ναι η τελευταία φορά...

    lifewhispers πάντα, ευτυχώς
    σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου

    δενδρογαλή κι όμως πρέπει καλή μου, δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να μάθουμε να ζούμε και μ'αυτό τον τρόπο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. jimmy δυστυχώς λύση δεν υπάρχει σε αυτό, απλά με τον καιρό μαθαίνεις να πορεύεσαι και κάθε τόσο που συναντάς κατάσταση που σου θυμίζει την απουσία (ή αναπηρία) σαν κάτι να ξαναχάνεις...

    pisoglenti να'σαι καλά, δεν πρέπει να ξεχνάμε...

    mahler καλησπέρες αγαπητέ αρχιτέκτονα, έχεις δίκιο, αλλά είναι που λείπει κι η φυσική παρουσία αρκετά συχνά

    so-far πολλά φιλιά καλή μου, σε έχω πεθυμήσει...

    yo!reeka όχι, δεν είναι να στεναχωριόμαστε, απλά...
    να'στε καλά κι αγαπημένοι φίλε

    J.Z. μ'έκανες λίγο χώμα οφείλω να πω, αλλά πόσο σωστά το είπες, οι ψυχές που συναντήθηκαν και αγαπήθηκαν μένουν για πάντα αγαπημένες, φιλιά πολλά, με κάνατε να αποκτήσω λίγη από τη λάμψη που έχει χαθεί τελευταία... σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οι απώλειες που θα έρθουνε Blueprints. Αυτός είναι ο λόγος που γυρίζω πίσω.

    Να είσαι καλα και να χαίρεσαι τη βαφτιστήρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. mindstripper καταλαβαίνω τι λες, σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Του Αη Δημητρη στρωνουν τα χαλια, κι εσυ μου το ριξες στο ρακομελο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. x-oyranoy εγώ του Αη Δημήτρη προτιμώ τα ρακόμελα και γενικώς να μην κάνω καμιά δουλειά, τα χαλιά τα έχω στρώσει προ πολλού, για τεμπέλη με έχεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

καλώς ορίσατε