Εξωραϊσμοί και άλλα

Όλα καλά λοιπόν, το σπίτι άρχισε να παίρνει τη μορφή που θέλω, αν κι έχει χιλιάδες ακόμη μικροδουλειές που πρέπει να γίνουν. Ένα βαψιματάκι από εδώ, μια μετακίνηση γλάστρας πιο κει, κάποια ηλεκτρολογικά (τι διάολο, τσάμπα σπουδάσαμε;) το σκυλί που προσπαθεί να βρει τις γωνιές του κι άλλες ανησυχίες. Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι έρχονται φίλοι τα βράδια και περνάμε καλά. Το δυσάρεστο είναι ότι «σκοτώθηκα» με ένα πολύ κοντινό μου άνθρωπο που υπεραγαπώ. Όχι ότι μετάνιωσα για αυτά που είπα, αλλά δεν ήθελα να την δω να φτάνει σε αυτό το σημείο. Είναι από τις περιπτώσεις που νιώθεις ανακουφισμένος που ένα βάρος φεύγει από μέσα σου και ταυτόχρονα νιώθεις βαθύτατα στεναχωρημένος που φέρνεις τον άλλο σε αυτή την κατάσταση.

Ας πάμε όμως σε κάτι πιο ευχάριστο. Τα δύο πρώτα δώρα του σπιτιού είναι από φίλους συνιστολόγους (όχι δεν θα πω ονόματα και διευθύνσεις…) και βρήκαν άμεσα τη θέση τους (εννοείται τους ευχαριστώ πάρα πολύ). Και τα δύο είναι πολύ ιδιαίτερα και μπορώ να πω τους χαρακτηρίζουν, κατά ένα περίεργο τρόπο δε - και χωρίς να έχουν δει εκ των προτέρων το σπίτι - ήρθαν και ταίριαξαν με τα χρώματα που κυριαρχούν στο χώρο.

Όμως επειδή δεν πρέπει να αδικώ το πιο πρώτο από τα δώρα του σπιτιού, αυτό ανήκει στον καλό μου φίλο από το χωριό που μαζί με την καλή του διάθεση μου έφερε μια νάνο κόκκινη βουκαμβίλια που κοσμεί τον «δικό μου» καλύτερο χώρο, αυτόν της βεράντας. Έχω περίπου περιποιηθεί την μισή απ’ αυτή και δεν πρόκειται να ησυχάσω αν δεν την ολοκληρώσω. Θέλω δε να γίνει πριν αρχίσει η κανονική μου άδεια την άλλη εβδομάδα ώστε να την απολαύσω με την ησυχία μου. Υπόσχομαι καλέσματα όταν αυτό γίνει και σίγουρα φωτογραφικό υλικό για κάποιους φίλους από εδώ μέσα που το έχω τάξει…

Υ.Γ.: πολύ καλό μήνα σε όλους και να περνάτε όσο ομορφότερα γίνεται