Εκδήλωση "υπό κατάληψη"

Βρέθηκα προχθές σε ένα χώρο που εδώ και λίγο καιρό ξαναζωντάνεψε . Είναι η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης στον πεζόδρομο Φωκίωνος Νέγρη, που τον τελευταίο καιρό τελεί υπό κατάληψη. Με το πείσμα κάποιων κατοίκων (και ευτυχώς την έλλειψη χρημάτων από μέρους του Δήμου που ήθελε να την μετατρέψει σε ένα ακόμη πολυκατάστημα!!! έλεος δηλαδή, φτάνει με αυτά τα υπερκαταναλωτικά μεγαθήρια, τα σιχαίνομαι, τα σιχαίνομαι, τα σιχαίνομαι - οκ, το εμπεδώσατε, τα σιχαίνομαι) κατορθώνει σε πείσμα των καιρών να λειτουργεί ως χώρος έκφρασης είτε νέων δημιουργών είτε ως πολιτιστικό στέκι διαφόρων κινήσεων. Προχθές ήταν μια εκδήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα των Ολυμπιακών αγώνων. Ο λόγος επίσκεψής μου ήταν η συμμετοχή στην έκθεση μιας φωτογραφίας της φίλης Ζαφείρως κι ενός σύνθετου έργου του επίσης φίλου toymaker (που έλαμψε δια της απουσίας του αλλά τον συγχωρώ, πρέπει να ήταν κουρασμένος από το ανέβασμα του έργου - μα που βρήκες και το έβαλες βρε; αν δεν μου το έλεγαν δεν θα το έβλεπα).

Γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση στην εν λόγω εκδήλωση: η πολύ μικρή συμμετοχή Κυψελιωτών, που σύμφωνα με τους διατηρώντας την "καντίνα" και την οργάνωση των περισσότερων πραγμάτων εκεί μέσα οφείλεται στο γεγονός της κατάληψης, πολύ πιστεύουν ότι τον χώρο έχουν καταλάβει φρικιά, αναρχικοί κι άλλα ημιπαράνομα κι "έξω από δω" στοιχεία. Η απίστευτη πολυμορφία των ανθρώπων που πέρασαν από εκεί (κάθισα περίπου 3 ώρες και παρατήρησα πολλά και πολλούς). Από σούπερ τρέντυ, μέχρι σούπερ φρικιά, ημίτρελοι ή και θεότρελοι (ο τρελός του χωριού δε λείπει από πουθενά), σεβάσμιοι κύριοι (πρυτάνεις, δικαστικοί κλπ) μετά των κυριών ή και μόνοι, πιτσιρικαρία με όλη της την ζωντάνια, μεσήλικες που τους συναγωνίζονταν στον χορό (δε λέω ονόματα έτσι;), λίγο από όλα δηλαδή, η ποικιλομορφία σε όλες τις διαστάσεις της.
Το ποτό φθηνό και καθαρό, ο χώρος όσο γινόταν επίσης καθαρός, μια προσπάθεια γενικά που πρέπει να αγκαλιαστεί απ' όσο γίνεται περισσότερο κόσμο και γιατί όχι να βρει συνεχιστές και μιμητές σε πολλούς αναξιοποίητους χώρους της Αθήνας (κι όχι μόνο) κι από σημεία εγκατάλειψης και "γυάλινων μνημείων του τίποτα" (επίσης τα σιχαίνομαι, τα σιχαίνομαι, τα σιχαίνομαι) γίνουν σημεία πολιτισμού κι ανάσας.
Στο συγκεκριμένο χώρο σε εβδομαδιαία βάση γίνονται μαθήματα Γερμανικών, Ελληνικών για μετανάστες, κεραμικής, σκακιού ενώ κάθε Σάββατο πρωί λειτουργεί μικρή αγορά βιοκαλλιεργητών. Εννοείται πολλές εκδηλώσεις θεατρικού, μουσικού, κινηματογραφικού ενδιαφέροντος κι εκθέσεις, συγκεντρώσεις κι ομιλίες.
Μια κίνηση που αξίζει την προσοχή μας και τη συνέχισή της.