Επάνοδος (Το Πιάνο)

Η ίδια αφορμή που με έκανε να "κλείσω" για λίγο το παρόν ιστολόγιο με κάνει να το "ανοίξω" εκ νέου. Αυτή τη φορά είναι το soundtrack της ταινίας The Piano που μου έφερε στο νου άλλες εποχές που αισθάνομαι ότι πρέπει να περιγράψω ή να αναζητήσω με ίδιο ζήλο ίσως. Η ιστορία αυτής της μουσικής έχει μείνει στο μυαλό μου ως εξής:Περίπου πριν από 15 χρόνια έχω δει την ταινία με φίλους καλούς. Είναι η εποχή που έχω απεξαρτηθεί (οικονομικά τουλάχιστον) από γονείς και μένω ουσιαστικά μόνος (έμενα από τα 18 σαν σπουδαστής σε άλλες πόλεις μόνος αλλά δεν ήταν το ίδιο). Έχω φτιάξει την γκαρσονιέρα στα Πατήσια στα μέτρα μου, μίνιμαλ - γιαπωνέζικη αισθητική (όσο δεν μ' αρέσει το σούσι τόσο μ' αρέσει η διακόσμηση κι η κηπουρική τους), ένα σπίτι με άπειρες αναμνήσεις, όμορφες στιγμές, δυνατές εμπειρίες. Τεράστια βεράντα, έγινε σιγά σιγά κήπος κανονικός, μεγάλα δέντρα, γλάστρες παντού, 7 από τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μου σ' ένα μικρό παράδεισο (στα μάτια μου τουλάχιστον). Πίσω στην ταινία όμως που μου άρεσε αρκετά, η μουσική της ακόμη περισσότερο. Κάποια πράγματα τελικά - που δεν είναι καθόλου τυχαία - γίνονται για να μένουν αιώνια χαραγμένα στη μνήμη. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, αυτό το soundrack - σε χρυσή, συλλεκτική έκδοση cd - θα συντροφέψει την δυνατότερη ερωτική συνεύρεση που είχα ποτέ (και σε διάρκεια και σε ένταση). Δεν είναι υπερβολή αλλά σε όλη την διάρκεια της μιας και ώρας που διαρκεί είχαμε έναν και μοναδικό (απ' όλες τις απόψεις) οργασμό με το φινάλε του cd. Νομίζω ότι δεν το έχω ξανακούσει από τότε, όχι τόσο για να μην χάσω την μαγεία της στιγμής, αλλά γιατί κάποια πράγματα θεωρώ ότι είναι ανεπανάληπτα και πρέπει να συμβαίνουν μια μόνο φορά.

Πιστεύω ότι η μουσική της ζωής μας συνθέτεται από τέτοιες κι άλλες στιγμές, ιδιαίτερες για τον καθένα.

Προσπαθώντας να αποτινάξω τα πλοκάμια της εγωπάθειας των πολλών που σε συνδυασμό με τη δική μου ανοχή κόντεψαν να γίνουν δεύτερη φύση μου, χαίρομαι που είμαι ξανά κοντά σας. Στο κάτω κάτω σ' αυτή την πάλη είναι προτιμότερο πολλές φορές να εμψυχώνεσαι από ανθρώπους που θεωρείς ή είναι φίλοι σου.

υ.γ.: ευχαριστώ και πάλι όσες / όσους μου συμπαραστάθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο