ΛΙΓΟ ΚΡΑΣΙ, ΛΙΓΟ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ Τ' ΑΓΟΡΙΑ ΜΟΥ

Και όσο η νύχτα κυλούσε και κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε από το πάρτι, καθότι μεγάλα ονόματα στο χώρο δεν θα καθόμασταν να το μαζέψουμε κιόλας το μαγαζί, έτσι επιβιβαστήκαμε όλοι μαζί στο φοβερό λαχανί Cayenne του Παύλου και κινήσαμε για όπου μας βγάλει ο δρόμος κυριολεκτικά, υπήρχε τόση σεξουαλική ένταση που τα παράθυρα είχαν θολώσει με το που επιβιβαστήκαμε στο όχημα. Ο δρόμος μας οδήγησε μακριά και εξωτικά, στο BIG όπου συναντήσαμε τον One Big Dj ο όποιος από την ώρα που πατήσαμε το πόδι μας έπαιζε μουσική αποκλειστικά για εμάς τα ερωτευμένα... Αφού λοιπόν κανονισθήκαν οι λοιπές κουμπαριές και 5 ποτά μετά είχα καταφέρει να μειώσω τις αντιστάσεις όλων... έτσι λοιπόν ξαναεπιβιβαστήκαμε χωρίς να δώσουμε στίγμα στο λαχανί Cayenne και εξαφανιστήκαμε στα σκοτεινά στενά της πόλης... κι όσο στένευαν οι δρόμοι τόσο στένευαν κι οι αποστάσεις των καθισμάτων... Έτσι λοιπόν μέσα από μια μαγευτικά λάγνα διαδρομή καταλήξαμε στην βίλα του Παύλου και του Blue prints με πρόσχημα να δούμε το χριστουγεννιάτικο dvd της Συκιάς που μας είχαν στείλει οι κολομβιανοί για λύτρα αλλά εμείς είχαμε χαλάσει τα δώρα στου ZARA και έτσι την αφήσαμε να σαπίσει, έτσι για να σκάσει λίγο το χειλάκι μας. Ως σωστός Πυργοδεσπότης ο Παύλος έβγαλε να μας κεράσει τσίπουρο σπιτικό από τας Ευβοίας, στο δεύτερο ποτηράκι είχα κορώσει, γκάνιασα ο άνθρωπος και ξαφνικά ήθελα να πειραματιστώ να δω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω με το ποτήρι... έτσι όπως κρατούσα το ποτήρι στα χέρια μου ζήτησα από τον MAD να το βαστάξει για ένα λεπτό, κι αφού το άλλο χέρι κράταγε το δικό του οι αντιστάσεις ήταν πλέον ανύπαρκτες... Λίγο το κρασί, λίγο το τσίπουρο και κάτι σουτζουκάκια καυτερά, το κορμί μου ήταν σαν ψησταριά για λουκάνικα χωριάτικα, περιττό να σας πω ότι τα έπιπλα δια χειρός Βαράγκη, πλέον αποκτήσαν άλλη αξία στον Πύργο Blue prints... Δια χειρός x-oyranoy...

Ξαφνικά σε μια πολιτισμική σύναξη βορρά, κεντρική Ελλάδος, Πελοποννήσου και Ευβοίας + 1 ακόμα θαυμαστής μας από το πάρτι (ο οποίος περίμενε στωικά κάτω από το μπαλκόνι – γιατί φυσικά έχει πολύ καλό γούστο το παιδί και ξέρει να επιλέγει), στήθηκε χορός και πανηγύρι, με τις καλύτερες των επιδόσεων γιατί πλέον δεν ήμασταν απλά οι 4 μας, είχαμε και καλεσμένο και έπρεπε να ανταμειφτεί για το καλό του γούστο. 40 μέρες κάνουν «τη-κοπή-τη-πίτα» όλοι είχαμε πέσει χάμω στους σομιέδες και ψάχναμε μανιωδώς το φλουρί στα πιο «απίθανα» σημεία, τελικά κάποια στιγμή κατά το χάραμα μπήκε μέσα στο δωμάτιο το δουλικό η Τανίλα για να ρωτήσει που είναι η κουτάλα για τα αυγά ώστε να προγευματίσουμε, τζάμπα κόπος, το φλουρί έπεσε στην Ταμάρ, αλλά δεν στενοχωριέμαι γιατί κι εγώ «έπεσα» πάνω σ’ ότι βρήκα. Μου φαίνεται ότι επιτέλους αυτό είναι το ξεκίνημα μιας υπέροχης σχέσης, ενός πολύ δυνατού δεσμού.