Καλημέρα, το περιστέρι σου λέει καλημέρα

Κάθε πρωί κάνω την ίδια διαδρομή προς τον ηλεκτρικό και περνάω μπρος από ένα κατάστημα σιδερικών - χρωμάτων. Έχω παρατηρήσει πολλές φορές τον κυριούλη που το έχει να ταΐζει κάθε πρωί τα περιστέρια της γειτονιάς. Με ένα από αυτά δε, πρέπει να διατηρεί ιδιαίτερη σχέση καθώς το ταΐζει πάντα στο χέρι του. Συνήθως περνάω από το απέναντι πεζοδρόμιο χαζεύοντας τη σκηνή. Σήμερα πέρασα μπρος από το κατάστημα και λίγο πριν φτάσω στην ίδια ευθεία με τον κυριούλη που τάιζε το περιστέρι στο χέρι του, λες κι ήταν συντονισμένοι κι οι δύο (ο άνθρωπος και το περιστέρι εννοώ) γύρισαν προς το μέρος μου και με κοίταξαν στα μάτια: ο κυριούλης τότε μου λέει "καλημέρα, το περιστέρι σου λέει καλημέρα". Τους χαμογέλασα ασυναίσθητα και συνέχισα προς το τρένο. Μπορώ να πω ότι ήταν μια καλημέρα που μου έφτιαξε όντως την μέρα.

Μες τη διαδρομή ως τη δουλειά και την πολυκοσμία του πρωινού μετρό σκεφτόμουν όλη αυτή την κακογουστιά έως διαστροφή που επικρατεί σχετικά με τα περιστέρια στις μεγάλες (και όχι μόνο) πόλεις τελευταία. Από κρεμασμένες σακούλες και cd στα μπαλκόνια για να τα διώχνουν έως τα ναζιστικής επιρροής καρφιά που μπαίνουν σε περβάζια και καμπαναριά (στο καμπαναριό του χωριού μου συγκεκριμένα καθημερινά καρφώνονται δεκάδες πουλιά αποτίοντας "φόρο τιμής"; στον εσταυρωμένο). Ποιός αλήθεια εκτόπισε τον άλλο σε αυτή την περίεργη σχέση; Ο άνθρωπος τα πουλιά ή το αντίθετο; Συμφωνώ ότι είναι βρώμικα, κουτσουλούν άνευ σκέψης (καθότι με μικρό έως ανύπαρκτο εγκέφαλο) και άλλα τέτοια, αλλά ποιός τους πήρε τον χώρο; ή ακόμη χειρότερα ποιός τα αναγκάζει να βρίσκουν τροφή και στέγη σε αστικά κέντρα; Από τη μια το παίζουμε οικολόγοι και κλαίμε για τα δάση που καίγονται κι από την άλλη κυνηγάμε τα όντα που δεν έχουν που αλλού να πάνε. Να φανταστείτε τελευταία βλέπω καρακάξες να περιφέρονται στην Κυψέλη!!! Άντε και σε γεράκια, αετούς ή ότι απομείνει.

Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν από τις πιο όμορφες "καλημέρες" που είχα ακούσει. Αύριο θα έχω μερικά σποράκια στην τσέπη μου...