Μπααα, δεν υπάρχουν...
Όσο περνά ο καιρός τόσο ανακαλύπτω ότι η σύμπτωση και το τυχαίο δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα κι είναι αποκυήματα της φαντασίας. Στην προηγούμενη δουλεία μου βρισκόμουν σε ένα γραφείο με 8 γυναίκες και 3 1/2 άνδρες. Στο νέο - τουλάχιστον κλειστό χώρο του γραφείου - είμαι με 5 γυναίκες και ΜΟΝΟΣ... (συνολικά στα περίπου 150 άτομα της εταιρείας οι γυναίκες είναι πάνω από το 60% !!!). Μόνο περίοδο δεν έχω αποκτήσει όπως καταλαβαίνετε... Αν φανταστείς ότι για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους κλείνουν από ραντεβού για μανικιούρ - πεντικιούρ ή τσακίζουν το πλησιέστερο ταχυφαγείο φαντάζεστε τι τραβάω. Αν δε πω καμμιά ατάκα "ελαφρώς φαλλοκρατική" τύπου: - και δεν κάθεσαι σπίτι σου αγάπη μου να ασχοληθείς με το παιδί / σκυλί / γκόμενο / γκόμενα κλπ" λαμβάνω αυτόματα την απάντηση: "όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν", και βέβαια κατεβάζω το κεφάλι και συνεχίζω τη δουλίτσα μου στο PC και το τηλέφωνο δήθεν αδιάφορος.
Το καλύτερο είναι όταν έχουν ή δεν έχουν αντίστοιχα ξεσαλώσει "ποικιλοτρόπως" το προηγούμενο βράδυ. Στη μούρη τους η απαστράπτουσα λάμψη της επιτυχίας ή αποτυχίας δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια να μην το σχολιάσεις. Αν συνοδεύεται η απαστράπτουσα μούρη κι από κάνα σημαδάκι στο λαιμό, τι να λέμε: "τυχαία" όλο το make-up γύρω από το επίμαχο τονίζει το αυτονόητο. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις σε βάζει σε υποψίες ότι πρόκειται και καλά για επαγγελματικό μακιγιάζ τύπου: μη μας περνούν κι εντελώς αγαμήτου δηλαδή...
Πέρα από πλάκα όμως περνώ καλά μαζί τους, έχω συνηθίσει τα "χούγια" τους κι όποτε έχω το κέφι σιγοντάρω στις επιθυμίες κι ανεβάζω το εγώ τους. Στο κάτω-κάτω, τι κοστίζει να ανεβάσεις την πεσμένη αυτοπεποίθηση - ή λίμπιντο - κάποιου; Ένα αθώο ψεμματάκι που μπορεί να αποβεί σωτήριο σε κάποιες περιπτώσεις. Κατά βάθος έχω λατρέψει τις περισσότερες γυναίκες με τις οποίες έχω δουλέψει μαζί. Μου δίνουν και τους δίνω - ελπίζω για καιρό ακόμα.
Ένα τριαντάφυλλο από μένα λοιπόν για όλες τις ευαίσθητες ή κι αναίσθητες γυναίκες που έχουν περάσει από τη ζωή μου με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Όσο περνά ο καιρός τόσο ανακαλύπτω ότι η σύμπτωση και το τυχαίο δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα κι είναι αποκυήματα της φαντασίας. Στην προηγούμενη δουλεία μου βρισκόμουν σε ένα γραφείο με 8 γυναίκες και 3 1/2 άνδρες. Στο νέο - τουλάχιστον κλειστό χώρο του γραφείου - είμαι με 5 γυναίκες και ΜΟΝΟΣ... (συνολικά στα περίπου 150 άτομα της εταιρείας οι γυναίκες είναι πάνω από το 60% !!!). Μόνο περίοδο δεν έχω αποκτήσει όπως καταλαβαίνετε... Αν φανταστείς ότι για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους κλείνουν από ραντεβού για μανικιούρ - πεντικιούρ ή τσακίζουν το πλησιέστερο ταχυφαγείο φαντάζεστε τι τραβάω. Αν δε πω καμμιά ατάκα "ελαφρώς φαλλοκρατική" τύπου: - και δεν κάθεσαι σπίτι σου αγάπη μου να ασχοληθείς με το παιδί / σκυλί / γκόμενο / γκόμενα κλπ" λαμβάνω αυτόματα την απάντηση: "όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν", και βέβαια κατεβάζω το κεφάλι και συνεχίζω τη δουλίτσα μου στο PC και το τηλέφωνο δήθεν αδιάφορος.
Το καλύτερο είναι όταν έχουν ή δεν έχουν αντίστοιχα ξεσαλώσει "ποικιλοτρόπως" το προηγούμενο βράδυ. Στη μούρη τους η απαστράπτουσα λάμψη της επιτυχίας ή αποτυχίας δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια να μην το σχολιάσεις. Αν συνοδεύεται η απαστράπτουσα μούρη κι από κάνα σημαδάκι στο λαιμό, τι να λέμε: "τυχαία" όλο το make-up γύρω από το επίμαχο τονίζει το αυτονόητο. Αν και σε κάποιες περιπτώσεις σε βάζει σε υποψίες ότι πρόκειται και καλά για επαγγελματικό μακιγιάζ τύπου: μη μας περνούν κι εντελώς αγαμήτου δηλαδή...
Πέρα από πλάκα όμως περνώ καλά μαζί τους, έχω συνηθίσει τα "χούγια" τους κι όποτε έχω το κέφι σιγοντάρω στις επιθυμίες κι ανεβάζω το εγώ τους. Στο κάτω-κάτω, τι κοστίζει να ανεβάσεις την πεσμένη αυτοπεποίθηση - ή λίμπιντο - κάποιου; Ένα αθώο ψεμματάκι που μπορεί να αποβεί σωτήριο σε κάποιες περιπτώσεις. Κατά βάθος έχω λατρέψει τις περισσότερες γυναίκες με τις οποίες έχω δουλέψει μαζί. Μου δίνουν και τους δίνω - ελπίζω για καιρό ακόμα.
Ένα τριαντάφυλλο από μένα λοιπόν για όλες τις ευαίσθητες ή κι αναίσθητες γυναίκες που έχουν περάσει από τη ζωή μου με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Τώρα τυχερό να σε πώ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΆτυχο να σε πώ?
Ποιός ξέρει?
Κοίτα από το να ήσουνα σ' ένα γραφείο με άλλους επτά άντρες wannabe άντρακλες, καλύτερα το μανικιούρ και οι πλαστοπιπιλιές. Αλήθεια, μπορεί κάποιος να μου πει γιατί στο στρατό ενώνονται όλοι οι μουνάκιδες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σημαντικότερο είναι να έχουν περίοδο σε διαφορετικές εβδομάδες και όχι όλες μαζί, γιατί τότε δεν είναι απλώς τεταμένη η ατμόσφαιρα, γίνεται εμφύλιος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ blueprintsouli μου, έπρεπε να δουλεύαμε μαζί, θα περνούσαμε τέλεια (ωχ θα μου γράφει πάλι ο αυτούλης, αυτούλης και τα μυστηριούλια-α πα πα δε με βολεύει αυτό το νικ σε υποκοριστικό-ότι θα με ξεμαλλιάσει...
Mα αυτό ακριβώς παθαίνουν οι γυναίκες που περνάνε πολύ χρόνο μαζί (π.χ. δουλεύουν μαζί) ή ζούνε μαζί: ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριοδικώς δηλαδή.
ΟΚ παραδίνομαι. Τι είναι 3 1/2 άντρες; Ο μισός είναι μικροσκοπικός, είναι γκέης, είναι ευνούχος;
Αγαπητή μου sikia, από δω και πέρα όλα δικά σου μάτια μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ πάλι για 5 χρόνια δούλευα μαζί με 5 άντρες...
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω οτι τώρα που δουλεύω επιτέλους με μια γυναίκα είμαι πιο χαλαρή.
υπάρχει καλύτερη συνεννόηση και αυτό πολλές φορές είναι πολύ σημαντικό.
όσο για σένα φίλε,
δεν ξέρω γιατί αλλά μάλλον σε κόβω για άτυχο μέσα στην τύχη σου! ;)
Αχ, πώς σε συμπονώ και σε καταλαβαίνω. Εγώ κάποτε συνεργαζόμουν με σχεδόν 35!!! [γυναίκες, δατ ιζ]Θέλω ολόκληρο ποστ για να περιγράψω την εμπειρία αυτή. Τα ραντεβού για μανικιούρ πήγαιναν σύννεφο. Και οι φραπεδιές αράδα. Για να μην πω τίποτα για τις μέρες εκείνες του μήνα. Η καλύτερη ατάκα που άκουσα από μια ήταν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΓΩ: "Καλή μου, το έργο βγαίνει στον αέρα σε 10 λεπτά. Γιατί δεν μου έχεις στείλει τους υπότιτλους;"
ΕΚΕΙΝΗ: "Αχ, Στεφούλη, τι να σου πω, βαριώμουν να ανοίξω τον υπολογιστή χθες."
Μπορεί κανείς τώρα να μην τις λατρέψει; Εγώ πάντως, κάθε 1η του μήνα είχα ένα 30φυλλο για όλες τους. Και, ότι και να λένε, ΛΙΩΝΟΥΝ με τα λουλούδια!
Συνεργάζομαι καλά μαζί τους. Δεν θα τις άλλαζα με τίποτα.
Αν και μαζί τους δεν κάνουμε, σίγουρα χώρια δεν μπορούμε!
Αντιγράφω την κίνησή σου και στέλνω κι εγώ άλλο ένα 30φυλλο σε όλες που έχουν περάσει και από τη δική μου ζωή είτε στον επαγγελματικό χώρο έιτε προσωπικά.
Τσηρς μπλούπριντ!
αυτέ μου μάλλον δεν περιγράφομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήαντώνη δεν έχεις κι άδικο, στο κάτω κάτω ψιλοχαίρεται το μάτι σου απ'αυτό τον καλωπισμό (όσο για τον στρατό, άσε μούφα είναι, όπως προείπες wannabe άντρακλες είναι, με το πρώτο ποντίκι σκούζουν σαν τρελές).
sikia μου έχεις απόλυτο δίκιο, άντε παράτα τα όλα κι έλα να δουλέψουμε παρεούλα - και μη φοβάσαι τίποτα, σκύλος που γαυγίζει, κλπ.
tanilla dearest, αυτό τον συντονισμό πως τον πετυχαίνετε; όσο για το 1/2 σαφώς για μια τελειωμένη μιλούσα...
jojo σαφώς κι ότι και να λέω και να γκρινιάζω τα ανόμοια έλκονται - μου κάνει εντύπωση που δυό γυναίκες συννενοούνται καλύτερα πάντως, να το προσέξεις...
cinestef παραδίδομαι και υποκλίνομαι σαφώς μπροστά στις κακουχίες που έχεις περάσει... φύσικα και το διασκεδάζω, τι μου μένει να κάνω άλλοστε;
Kι εμένα 1/2 με λένε, αν και στρέητ. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφή(και ένα μέτρο κι ένα μιλκο και άλλα χαριτωμένα)
Και δεν το πετυχαίνουμε, Συμβαίνει. Σαν την παλλίροια.
πάντως και με τους άντρες δεν είχα παράπονο... είχε τα καλά του να σε έχουν συνέχεια στα ώπα-ώπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά εννοώ, οτι είναι κάποιες μέρες (ξέρεις τώρα) που μια γυναίκα μπορεί να σε καταλάβει χωρίς να δώσεις πολλές (άβολες) εξηγήσεις.
φαίνεσαι πάντως απο τους ανθρώπους που είτε δίπλα σε άντρες, είτε δίπλα σε γυναίκες είναι πάντα αγαπητός, οπότε μια χαρά σε βρίσκω!
Εγω θα ειχα παραιτηθει.
ΑπάντησηΔιαγραφήπράγματι είναι ενίοτε ζόρικο να δουλεύεις με πολλές γυναίκες, η καθεμία τραβάι το ζόρι της. γι αυτό το καλύτερο είναι να υπάρχει ισορροπία, να μπορείς να πεις και καμιά καφρίλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μόνη ευχάριστη ανάμνηση από το τον στρατό ήταν οι γυναίκες αξιωματικοί... Γιατί μπορούσα να συνεννοηθώ μόνο με αυτές;
ΑπάντησηΔιαγραφήtanila άστους να λένε, απ'τη ζήλια τους βρε...
ΑπάντησηΔιαγραφήjojo και βέβαια κατάλαβα τι εννοούσες, όσο για το compliment... thanks a lot
bill ε όχι κι έτσι, ειδικά εσύ που ετοιμάζεσαι να κάνεις το μεγάλο βήμα με την αγαπητή τανίλα μας...
yoreeka αυτό με τις αντρικές καφρίλες να θυμηθώ να το κάνω επόμενο post κι έχεις απόλυτο δίκιο για την ισορροπία
dynx ναι ε; που υπηρέτησες καλό μου; γιατί εγώ δεν πέτυχα καμμιά εκεί
ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο που θελετε να με ριξετε στην τανιλα, μου καιει τον εγκεφαλο.
Αν είσαι ο μόνος άντρας και καταφέρνεις να βγάλεις συνεννόηση… σου βγάζω το καπέλο ρε φίλε. Κανένα tip και για μένα;
ΑπάντησηΔιαγραφήbillako ναι, κάνε ότι δε σ'αρέσει κιόλας, αφού ψωφάς βρε γιατί δεν το παραδέχεσε;
ΑπάντησηΔιαγραφήnikola δεν υπάρχει συγκεκριμένο tip φίλε, όλα είναι θέμα στιγμής κι αυτοσχεδιασμού, καθεμία έχει το δικό της χειρισμό, στις περισσότερες πάντως πιάνει το καλόπιασμα και τα κοπλιμέντα