Τέλος Εποχής

Προτού καταλάβω ότι μπήκε η Άνοιξη, καλά για Χειμώνα δεν το συζητάμε, ούτε πουλόβερ δεν φόρεσα, να’ σου και το Καλοκαίρι… Ήθελα δεν ήθελα έπρεπε πλέον να ανεβάσω βαριά και να κατεβάσω ελαφριά, μια από τις 2 χειρότερες οικιακές εργασίες για μένα (η άλλη είναι το σίδερο). Κούτες, τσάντες, σακ βουαγιάζ, και ότι μπορείς να φανταστείς μες στη μέση, κι εγώ κάθιδρος να διπλώνω ρούχα, ενώ η Tamar (το σκυλί μου ντε) απορημένο είχε μια ανησυχία ότι ετοιμάζομαι για πολύ μεγάλο ταξίδι κι αυτό δεν έβλεπε να βγαίνει το λουρί του. Όταν όμως τελείωσε όλη αυτή η κουραστική διαδικασία μαζέματος και τοποθέτησης, ένιωσα για ακόμη μια φορά απόλυτη ευφορία.

Το καλοκαίρι είναι η εποχή μου ούτως ή άλλως, κι όταν αρχίζω να φοράω τισερτάκια και σορτσάκια και κάθομαι στη βεράντα πίνοντας μια παγωμένη μπίρα είναι το καλύτερό μου.

Το μόνο που δε γουστάρω καθόλου είναι να δουλεύω σήμερα, ενώ αν μας έδιναν μια μέρα αδειούλα θα ήταν ένα ωραίο τετραήμερο και αντί για δουλειές θα έκανα βαρκάδα, ίσως και καμιά βουτιά (αν και νωρίς για μένα) και σίγουρα ούζα και μεζέδες μετά αμπελοφιλοσοφιών. Ας είναι, το καλοκαίρι προβλέπεται μεγάλο και καυτό οπότε σίγουρα θα βρεθούν ανάλογες ευκαιρίες.

Καλή πρωτομαγιά λοιπόν με αληθινά λουλούδια, μυρωδιές και διαθέσεις.