Αόρατοι...

Πόκεμον περνούν από δίπλα μου και δεν τους δίνω σημασία. Οι επιδέξιοι κυνηγοί τους όμως με σπρώχνουν και τα συλλαμβάνουν κερδίζοντας μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη του Ιαπωνικού κατασκευαστή...
Άστεγοι, ζητιάνοι κι αδέσποτα περνούν από δίπλα μου, τους κοιτάζω, όπου μπορώ βοηθάω, αλλά δεν είναι πόκεμον, δεν μπορούν να γίνουν viral, trend, μόδα... Είναι απλά η πραγματικότητα που κανείς δεν θέλει να δει.

Προτιμάμε το φανταστικό, το παιχνίδι, το ψεύτικο, από την αληθινή ζωή. Κι αυτό δεν είναι καινούργιο, δεν γίναμε ξαφνικά έτσι, πάντα θαυμάζαμε έναν Παρθενώνα, ένα Επικούριο Απόλλωνα, μια Έφεσο αλλά δεν βλέπαμε τον Διογένη που ζούσε στο πιθάρι...
Αόρατοι άνθρωποι και ζώα εναντίον εικονικών φιγούρων κόμικ σημειώσατε 2.
Δυστυχώς ή ευτυχώς το δια-δίχτυ ανεβάζει ή κατεβάζει ανθρώπους, ιδέες, κυβερνήσεις, πολιτισμό, τάσεις, ζωές. Στο χέρι μας είναι να το οδηγήσουμε εκεί που θα είχε λόγο και σκοπό, δεν πρέπει όλα να είναι κατευθυνόμενα, δεν πρέπει να γίνουμε οι "ζωντανοί νεκροί" που τόσο πολύ θέλουν κάποιοι.
Δεν ξέρω αν φταίει η κρίση αξιών, ιδεών, πολιτισμού, ιδεολογιών ή όποια άλλη, πάντως νιώθω ότι οδεύουμε ολοταχώς προς κάτι εντελώς νέο. Ελπίζω απλά οι αόρατοι να γίνουν ορατοί τότε, να πιστέψουμε σε πραγματικές αξίες κι όχι σε φανταστικά είδωλα, να δώσουμε με περισσότερη ασφάλεια την βοήθεια σε όποιο πλάσμα το έχει ανάγκη και να νιώσουμε καλά με αυτό που κάνουμε.
Ελάτε να κάνουμε τους αόρατους ορατούς επιτέλους, ελάτε να σκύψουμε ο ένας πάνω από το πρόβλημα του άλλου...