Παρείστικο Σαββατόβραδο

Χθες βράδυ παρότι δεν είχα και το περισσότερο κέφι του κόσμου και μετά από ένα αρκετά βαρύ και γεμάτο μεσημεριανό (δλδ καυτερή φασολάδα μετά των απαραίτητων συνοδευτικών - βλέπε ρέγκα, σαρδελάκια, ελιές, καυτερές πιπεριές κλπ, - έχεις την εικόνα φαντάζομαι) είπαμε να πάμε σε φιλικό μας σπίτι όπου το τζάκι έκαιγε από νωρίς κι οι φίλοι έχουν πάντα την καλύτερη των διαθέσεων όταν μας δέχονται. 

Αψηφώντας λοιπόν το τσουχτερό κρύο και μετά από ντουζάκι για να ξυπνήσω (ναι, έριξα κι ένα απογευματινό υπνάκο, το λατρεύω να το κάνω αυτό τα Σ/Κ) - που όμως σήμερα μπορεί και να μου δημιούργησε ένα κρυωματάκι - φτάσαμε στο σπίτι των φίλων. Το τζάκι όντως είχε δημιουργήσει εκτός από την ζέστη στο χώρο και κάτι πεντανόστιμες πατάτες στη θράκα, ψωμάκι ομοίως ψημένο, τυράκια, σαλαμάκια, λουκάνικα, τυρόπιτα κλπ μεζεδάκια κι εγώ άρχισα τις ρακές (όχι πείτε δεν πάει με αυτά;). Πίνοντας, τσιμπώντας, σιγοτραγουδώντας παλιά τραγούδια συνυφασμένα με περασμένων ετών Απόκριες, το τζάκι στο φουλ, παρτάκι στο κάτω διαμέρισμα με τραγούδια της εποχής μας (80's etc), περάσαμε ένα όμορφο βράδυ, έτσι χωρίς πρόγραμμα, απλά και φιλικά κι ούτε καταλάβαμε πότε πήγε 3 και η ώρα.

Επιστρέφοντας και μετά τη γνωστή μουρμούρα της Ταμάρ (τύπου που με αφήσατε μόνη τόσες ώρες άσπλαχνοι γονείς) πήρα άμεσα και μηχανικά το δρόμο προς το κρεβάτι μετά του παιδιού και κοιμήθηκα με την οπτική επαφή του μαξιλαριού. Όπως κάθε Σ/Κ βέβαια που σέβεται τον εαυτό του, εργασιακό τηλεφώνημα με ξύπνησε (αν δεν βαρέσει δεν μπορεί το ρημάδι) και μου χάλασε το καλύτερο όνειρο. Έβλεπα καλοκαίρια και θάλασσες, διακοπές κ.ά απερίγραπτα και μακρινά προς στιγμήν. Βέβαια με το που άνοιξα το μάτι κι είδα την ίδια μουντίλα κι ένιωσα την ίδια παγωνιά σπάστηκα διπλά, αλλά τι να κάνουμε; κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός...

Υ.Γ.:  τα υστερόγραφα συνεχίζονται δίπλα κι ότι ήθελε προκύψει... φιλιά και καλή βδομάδα - μήνα από μεθαύριο - και γενικώς ότι επιθυμείτε από καρδιάς