Επιθυμίες

Σου είπα πες μου μια λέξη και μου είπες μια και μια σύντμηση: Σ' αγαπώ

Ίσως η καλύτερη αρχή για ένα τέτοιο θέμα: της επιθυμίας . Όλα αυτά που κρυφά ή φανερά θέλουμε, όλα αυτά που έχουμε ή θα θέλαμε να έχουμε, όλες αυτές οι αναζητήσεις προς την κορύφωση, την γνώση, την πλήρωση... Το να επιθυμώ και να έχω κάτι είναι το τέλειο, αν όμως επιθυμώ και δεν μπορώ, δεν γίνεται, δεν "πρέπει", φοβάμαι τις επιπτώσεις αυτής της επιθυμίας, τότε τι γίνεται; Κρύβω το συναίσθημα και την επιθυμία, την εκπληρώνω με φόβο για τα επακόλουθα, "θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό;" Όπως και να αντιδράσω ένα είναι το σίγουρο: αν δεν την ικανοποιήσω στο ατελείωτο παζλ της ζωή μου ένα (ή και περισσότερα) κενό θα παραμένει... Τι αξίζει όμως τελικά; Να τελειώσει το παζλ χωρίς κενά ή τα όποια κενά να δημιουργήσουν μια νέα εικόνα μέσα στη συνολική, μια αυτούσια εικόνα χαμένων επιθυμιών κι ευκαιριών;
Ξαναγυρίζοντας στην αρχή του συλλογισμού, το να μας αγαπούν / θέλουν / ποθούν είναι ίσως η σημαντικότερη επιθυμία όλων. Άλλοι την αποζητούν ως επιβεβαίωση, άλλοι ως εκπλήρωση και στόχο ζωής, κάποιοι δεν ξέρουν να την δίνουν παρά μόνο την αποζητούν, το μόνο βέβαιο είναι ότι μέχρι και την τελευταία πνοή μας είναι η υπέρτατη επιδίωξη. Όλα τα υλικά, σωματικά, πνευματικά αγαθά κι αν έχεις, αν δεν είσαι επιθυμητός κι αγαπητός από έναν ή περισσότερους ανθρώπους δεν έχεις απολύτως τίποτα, είσαι πιο κενός κι από το χάος.
Από την άλλη δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που έχει εκπληρώσει όλες του τις επιθυμίες και δεν έχει γευτεί την αίσθηση του ανεκπλήρωτου: ίσως είναι το θεώρημα βάση του οποίου θα πρέπει να πορευόμαστε για να δίνουμε την πραγματική αξία στις επιθυμίες που κατορθώνουμε να εκπληρώσουμε. Θα πρέπει να μοιραζόμαστε είτε με τον ίδιο μας τον εαυτό είτε με αυτούς που εμπιστευόμαστε κάποιες βαθιές μας επιθυμίες. Βλέποντας ένα πεφταστέρι, σβήνοντας τα κεράκια της τούρτας, για οποιοδήποτε "παραδοσιακό" λόγο ή και χωρίς λόγο όταν επιθυμούμε κάτι όπως να μας αγαπούν και να μας θέλουν πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι για αυτό.

Δεν είναι δυνατόν οι επιθυμίες μας να πραγματοποιούνται πάντα έτσι μαγικά, αν δε συνδράμουμε τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, μην ακούτε περί συνωμοσιών του σύμπαντος, η μόνη συνωμοσία που πρέπει να κάνουμε είναι με τον εαυτό μας: αυτό σημαίνει παραδοχή ότι δεν είμαστε ακριβώς αυτόφωτοι, χρειαζόμαστε και το φως κάποιου άλλου για αντανάκλαση του ειδώλου μας.

Επιθυμήστε λοιπόν με πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων, των πιθανοτήτων, των αντικτύπων και του αποτελέσματος της κάθε μικρής ή μεγάλης επιθυμίας. Η πραγμάτωσή τους εκτός από συνείδηση θέλει και ανταπόδοση, αλληλεπίδραση, έτερο μέρος ενδιαφέροντος. Την επόμενη φορά που θα ευχηθούμε με οποιαδήποτε ευκαιρία ας σκεφτούμε: δεν αρκεί το αστέρι, το κερί, το λουλούδι για την πραγμάτωσή της, πρέπει να κάνουμε κι εμείς κάτι για αυτό.

Υ.Γ.1: Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που έκαναν ή πρόκειται να κάνουν ένα μεγάλο βήμα για την εκπλήρωση των επιθυμιών τους.

Υ.Γ2: Επειδή νιώθω ότι πρέπει να απαντήσω κάπως: κι εγώ...