Ομορφιάς το ανάγνωσμα

Περίεργο πράγμα η ομορφιά, λέτε ότι υπάρχει αντικειμενικά όμορφος άνθρωπος, ζώο ή πράγμα (για να μην πω για συναίσθημα); Μπα δε νομίζω, αυτό που εγώ μπορώ να θεωρώ πολύ όμορφο για κάποιον μπορεί να φαντάζει αν όχι άσχημο τουλάχιστον αδιάφορο. Βλέπω ας πούμε το κορίτσι μου και λιώνω, κάποιος άλλος μπορεί να με θεωρεί υπερβολικό, αλλά τι με νοιάζει τελικά; Να βιώνω την ομορφιά με την δική μου οπτική ή συναίσθημα ή να δέχομαι τις όποιες "οδηγίες" και κατευθύνσεις των άλλων; Σαφώς και τα ερεθίσματα που έχω δεχτεί από παιδί διαμορφώνουν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, αλλά η ομορφιά στα δικά μου οπτικά νεύρα είναι μάλλον εκτός κοινής αποδοχής, μπορώ να θεωρήσω όμορφη την συγχωρεμένη Βασιλειάδου ας πούμε για αυτό που έβγαζε στη σκηνή ή το αηδόνι για τον τρόπο που κελαηδεί. Με αυτή τη λογική δεν περιορίζω την ομορφιά σε αυτό που φαίνεται αλλά σε αυτό που βγαίνει στο σύνολό του και όπως η κουκουβάγια (αιώνιο παράδειγμα το ξέρω) ή οποιαδήποτε μάνα χαρακτηρίζεται έτσι, βλέπει το παιδί της όμορφο έτσι κι εγώ όλα αυτά που αποδέχομαι κι έχω αγαπήσει κατά καιρούς τα θεωρώ όμορφα.

Ομορφιά δεν έχει μόνο το ουράνιο τόξο αλλά κι η αγριάδα της βροχής πριν από αυτό, το καμένο κούτσουρο με απωθεί γιατί αυτόματα στη μνήμη μου έρχεται η πρότερη εικόνα του φουντωμένου πράσινου που ξεκούραζε το μάτι μου.
Αλήθεια είναι ότι τελευταία σπάνια έχω την τύχη να αγαλλιάζομαι με την ομορφιά γύρω μου, αλλά όταν την βρίσκω την ξεχωρίζω από το σωρό και την φυλάω σαν κόρη οφθαλμού, πολύτιμο δώρο φερμένο από τα βάθη της Ανατολής το Μεσαίωνα φαντάζει.

Τότε είναι που πραγματικά ανασταίνονται όλες μου οι αισθήσεις, αδειάζω από όλα τα μικρά καθημερινά και περιττά άγχη, νιώθω κι εγώ πιο όμορφος καθρεπτισμένος πάνω της. Η σχετικότητα της ομορφιάς μπορεί να μην συγκρίνεται με αυτή του σύμπαντος (τουλάχιστον κατά τον αγαπητό Αλβέρτο) αλλά είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα σε όλους και όλα να θεωρούνται από κάποιους μοναδικά και όμορφα - το κι ας μην είναι δεν έχει θέση στον κόσμο μου.
Νιώθοντας και βλέποντας την ομορφιά μέσα και γύρω μας αποκτούμε άλλη θεώρηση των πραγμάτων, γινόμαστε περισσότερο διαλλακτικοί, μαθαίνουμε να δεχόμαστε, να μη θεωρούμε τα πάντα δεδομένα. Ότι είναι άσχημο για σένα μπορεί να είναι το ομορφότερο πράγμα για μένα και το αντίστροφο, όταν του δίνουμε οντότητα και το κάνουμε σημαντικό αποκτά την ουσία του και τη θέση του στο μικρόκοσμό μας. Αφεθείτε ελεύθεροι και νιώστε ομορφότεροι, όλα γύρω σας θα δείξουν αυτόματα καλύτερα.

Υ.Γ.: Στη γενικότερη προσπάθεια ανάκαμψης νιώθω την ανάγκη να περιβάλλομαι από όλο και ομορφότερες εικόνες, ελπίζω να μην μου περάσει σύντομα... όμορφο μήνα να έχετε