Κάνει ψύχρα απόψε...

Άλλοι βάζουν ως θέμα το σεξ για να προσελκύσουν αναγνώστες, εγώ είπα να βάλω κάτι "σχεδόν" κόντρα μ' αυτό που ζούμε. Ότι τερτίπια και να κάνει ο καιρός το Ανοιξοκαλόκαιρο έχει μπει για τα καλά. Το δημιουργικότατο Σ/Κ που πέρασε, μάζεψα χαλί, ανεβοκατέβασα ρούχα (τη σιχαίνομαι τρελά αυτή τη δουλειά), περιποιήθηκα λίγο τα φυτά κι ένοιωσα ότι σιγά σιγά ήρθε η ώρα να βγαίνω προς βεράντα μεριά. Προς μεγάλη απογοήτευση της Tamar που ακόμη προτιμά καναπέ κι η οποία βρίσκεται σε μια ημικατάθλιψη που άφησε την εξοχή και τους κήπους και ξαναχώθηκε στο διαμέρισμα.
Κατά τ' άλλα τα γνωστά: σήμερα Δευτέρα μέχρι 10:30 το βράδυ πολεμούσα να ξεκαθαρίσω ένα εργασιακό θέμα, τα βράδια εξακολουθητικά ξυπνάω σε άσχετες ώρες περιδιαβαίνοντας σαν το φάντασμα και καπνίζοντας (το σκυλί μου έχει κατανοήσει ότι δεν πάω καλά και δε μου δίνει σημασία), θέλω να προλάβω να κάνω τόσα πολλά πράγματα μαζί που τελικά δεν κάνω τίποτα ή τα κάνω όλα μισά και γενικά αισθάνομαι ότι καταπιάνομαι συνήθως με πράγματα που δε με γεμίζουν αλλά που για κάποιο "ανεξήγητο" λόγο πρέπει να γίνουν - τρέχα γύρευε γιατί.
Σε μεγάλες κρίσεις - ακόμη και στο γραφείο - κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι τη θάλασσα, ήρεμη, εγώ να κάθομαι κάτω από το αλμυρίκι και να χάνομαι στα χρώματα και τους ήχους γύρω μου, κανένα τηλέφωνο, κανένας υπολογιστής, κανένας άνθρωπος πάνω από το κεφάλι μου. Αν δεν με κουνήσεις εκείνη την ώρα δεν επανέρχομαι στην πραγματικότητα.

Σας αφήνω για να κλείσω λίγο τα μάτια, σα να γλύκανε κάπως ο καιρός...