Μπερδεμένος

Λες και με μάτιασαν "σύντροφοι" (sic έκφραση τελευταία) ιστολόγοι. Πάνω που είπα όλα καλά, ρόδινα, αισιόδοξα κι ανθηρά, να χιλιάδες κατραπακιές πανταχόθεν. Και που να πρωτομαζέψεις δηλαδή: τη δουλειά που δεν ξέρω που πατώ και που βρίσκομαι; τον άνθρωπο και το σκυλί μου, που γυρίζω ψόφιος και δεν έχω διάθεση ούτε για χάδια και φιλιά, ούτε για παιχνίδια (χμμμ, κι άλλα δηλαδή, αλλά επειδή τούτο το blog είναι και πχιοτικό δεν του αρμόζει). Που παντρεύτηκε τις προάλλες πρώτος μου ξάδελφος και δεν έχω πάρει ακόμη να ευχηθώ; Που τόσο καιρό λέω να πάω να ακούσω τη λατρεμένη Satya (και φαντάζομαι ούτε που θα μου μιλήσει, ένα χρόνο παλεύουμε να πιούμε ένα καφέ και δεν τα έχουμε καταφέρει). Που η λατρεμένη Τανίλα κλείνει το ένα blog μετά από το άλλο λόγω της έλλειψής μου; Που η απόλυτα αγαπημένη Sikia έχει ήδη έτοιμες βαλίτσες και το μοναστήρι δεν έχει καν βρει το οικόπεδο που θα στεγαστεί; Τι να πρωτοπρολάβω; Άχρηστος σας λέω αισθάνομαι. Τέλος όμως η πλάκα, τώρα γυρίζω σελίδα ως γνήσιος δίδυμος (το απαραίτητο πιασιάρικο αστρολογικό που λέγαμε μερικά ποστ πιο κάτω).
Έχετε ποτέ σας αισθανθεί ότι μόνο ότι κακό εύχεσθε πιάνει; Ότι όσες καλές ευχές, προσευχές, εκκλήσεις κι αν κάνετε πηγαίνουν στο βρόντο; Κάτι τέτοιο μου συμβαίνει τελευταία. Και δεν είμαι κακός άνθρωπος (απ' ότι μου λένε δηλαδή), φαντάσου να ήμουν σαν κι αυτές τις γριές που καταριούνται όλη μέρα: "που να σου πέσει και να μην την βλέπεις", "που να μην σου κάτσει ούτε γίδα (είδατε είμαι και πολιτικά ορθός - δεν χρησιμοποίησα το πρόβατο)", κλπ. Δεν ξέρω πραγματικά που θα πάει αυτός ο Νοέμβρης, και πρέπει να πάρω και δυνάμεις γιατί προς το τέλος του παραμονεύει κι ένα σημαντικό γεγονός (θα το καταλάβετε εκείνη την ημέρα, θα υπάρχει ένα ξεχωριστό / ιδιαίτερο post). Σας γλυκοφιλώ και υπόσχομαι να επανέλθω σούπερ ανανεωμένος.
Υ.Γ 1: JoJo περιμένω νέα, μην μ'αφήσεις σε αγωνία (ξέρεις εσύ)
Υ.Γ 2: Επιμένω ότι χρειάζομαι διακοπές
Υ.Γ 3: Πάντα μου άρεσαν τα υστερόγραφα