Περί οργασμού...

Ο ψεύτικος γυναικείος οργασμός είναι απλά η αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις μου. Μου τον θύμισε πρόσφατη ελληνική διαφήμιση που σαφώς κοπιάρει τον αξεπέραστο οργασμό της γλυκιάς Μεγκ Ράϊαν σε κατάμεστο εστιατόριο. Οκ οι γυναίκες μπορούν άνετα να προσποιηθούν ένα οργασμό σε αντίθεση με τους άντρες (που θέλοντας και μη ο κόπος μας φαίνεται...).

Είναι όμως γενικότερα όντα που μπορούν να κάνουν το ψεύτικο να φαίνεται τόσο απίστευτα αληθινό; Και γιατί όποιος άντρας μπορεί να καλύπτει υπέροχα τα ψέματα που λέει είναι είτε αδελφή είτε λένε ότι έχει γυναικείο μυαλό;

Το ψέμα είναι σίγουρα τέχνη και πέρα από το κατά συνθήκη (ή αναγκαίο) υπάρχει το άλλο που από ένα σημείο και μετά γίνεται συνήθεια, βιώμα και εν τέλει αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα.

Γνωρίζω ανθρώπους που τα λένε ενώ έχουν την επίγνωση ότι όλοι οι υπόλοιποι καταλαβαίνουμε ότι τα λένε και είναι ευχάριστο σαν γεγονός (συνήθως γελάει κι ο ίδιος όταν λέει το ψέμα). Υπάρχουν άλλοι που το κάνουν όμως με απίστευτη τεχνική και μένεις άφωνος με αυτά που σου αραδιάζει, λες κι έχουν τελειώσει σχολή ψέματος ένα πράγμα.

Τώρα γιατί γράφω τέτοιες σαχλαμάρες και τι μ' έπιασε ξαφνικά με το ψέμα; Μάλλον βαρέθηκα να το λαμβάνω σε κάθε του μορφή και προτιμώ την ντομπροσύνη: αν έχεις κάτι μαζί μου έλα και πες το μου κατάμουτρα και μη βάζεις τρίτους, μέσα, τρικλοποδιές και άλλα δήθεν - πλάγια - και δεν ξέρω τι άλλη αηδία σκεφτείς για να μου τη φέρεις.

Και κυρίως: μη δικαιολογείς τον εαυτό σου ότι δήθεν τα κάνεις όλα αυτά για να προστατέψεις είτε εμένα είτε τον άλλο. Τα είπα και ξέσπασα...

Άντε καλό Σαββατοκύριακο και καλούς αληθινούς οργασμούς σε όλους