Μα τι συμβαίνει τελικά σήμερα; Ξεκίνησα με την καλύτερη των διαθέσεων και κοντεύει να φτάσει στα τάρταρα. Ο ένας ξορκίζει την ασχήμια με φωτογραφίες όμορφων σταρ, ο άλλος αναρωτιέται πόσο σκουπιδαριό έχει μαζευτεί εδώ μέσα, ο τρίτος δείχνει να χάνει κάθε αισιοδοξία, οι δύο κολλητοί μου φίλοι είναι ο ένας χειρότερα από τον άλλο, τα σκυλιά μου έχουν πέσει σε μελαγχολία και σε όλα αυτά δεν προσθέτω καμμία δόση υπερβολής.
Μήπως είναι απλά η ανάγκη μας να φωνάξουμε είμαι εδώ ρε, θέλω βοήθεια, και δεν το κάνουμε; Ή όταν αποφασίσουμε να το κάνουμε έχουμε πιάσει ήδη πάτο;
Σίγουρα ο Munch δε σκεφτόταν κάτι τέτοιο όταν ζωγράφιζε το παραπάνω, αλλά είναι η πρώτη και μόνη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό ακούγοντας και διαβάζοντας όλες σχεδόν τις σημερινές ιστορίες. Με την ελπίδα η αισιοδοξία αύριο να ανακάμψει και με την υπόσχεση ότι είμαι εδώ για όποιον το θελήσει βάλτε στη θέση της κραυγής απόγνωσης (;) ένα ηχηρό γέλιο και κοιμηθείτε με αυτό.
Ρε λες να φταίει που είναι Δευτέρα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξέρω για χθες, αλλά σήμερα είναι μια θαυμάσια μέρα. Ναι, είχε λίγο πάγο το πρωϊ, αλλά ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν. Και τράκαρα το πρωϊ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους, κατάφερα να τρακάρω με έναν ωραίο γκόμενο. Ξέρω ότι εργάζεται (το αυτοκίνητο είναι εταιρικό), δε φοράει βέρα κι έχω και το κινητό του. Αυτά στις 7 το πρωΐ. Μένει να μάθω αν είναι δεσμευμένος.
(εννοείται ότι δε μπορώ να γράψω τέτοια πράγματα στο μπλογκ μου γι'αυτό τα γράφω εδώ)
Νικόλα μου μάλλον, ίσως και να κρατάει η πανσέληνος, τι να πω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤανίλα μου εύχομαι τα καλύτερα, τέτοια τρακαρίσματα είναι θεάρεστα, άντε να σ'αποκαταστήσουμε κι εσένα, φιλιά (και γιατί να μη γράφεις στο blog σου τέτοια ευχάριστα;)
Εγω παντως μια χαρα ημουν χθες, μια χαρα ειμαι & σημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Τανιλα, εχει τους λογους της.
Aν τα γράψω εκεί θα τα δει ο Θεσσαλός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια, καμιά ιδέα τι να πω στο γκομενάκι για να βγούμε;
Πφφφφ... εταιρικά αμάξια! Αναγκστικά το πράγμα πάει μέσω ασφαλιστικής και δε μπορώ να του πω να συναντηθούμε να του δώσω τα λεφτά για τον καθρέφτη που του διέλυσα.
bill χαίρομαι που εσύ τουλάχιστον είσαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήτανίλα ξέχασα την μικρή λεπτομέρεια... όσο για τον τρόπο σιγά μη δε βρεις, απ'τη στιγμή που έχεις τηλέφωνο πες του να τον κεράσεις ένα καφέ για την ψυχική οδύνη που του προκάλεσες πρωϊνιάτικα, εγώ θα στα λέω τώρα;