«Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη, η αγκαλιά
και τα μαλλάκια της...»
έγραφε ο Γ.Δροσίνης πριν αρκετά χρόνια.
Σε πείσμα του καιρού που εξακολουθεί να θυμίζει Άνοιξη, τούτο το δεντράκι φαντάζει μεν εκτός τόπου και χρόνου δίπλα στις ανθισμένες τριανταφυλλιές, μπουκαμβίλιες, κ.ά ανθοφόρα που δεν είναι Χειμώνας η εποχή τους, αντιστέκεται όμως με όλες τις δυνάμεις της και χωρίς να πρωτοτυπεί δηλώνει το αυτονόητο: Φλεβάρης είναι ο μήνας μου. Μήνας παραδοσιακά του κρύου, του νερού (όχι λόγω υδροχόου εθισμένε στα ζώδια, λόγω χιονιού και βροχών) και της Αποκριάς σαφώς. Εκτός από τους γνωστούς μασκαράδες (πολιτικούς, δημοσιογράφους, κ.ά πρόσωπα της επικαιρότητας), είπε λοιπόν να μας την κάνει κι ο καιρός κι η φύση γενικότερα και να ντυθούν Άνοιξη. Καλοδεχούμενη μεταμφίεση; Ο καθείς κρίνει από τη μεριά του, σίγουρα πάντως ο ήλιος – ειδικά ο μεσημεριανός, συνοδευμένος από βολτούλες, παρεούλα, ουζάκια, κλπ – μας φτιάχνει τη διάθεση.
Αν δείχνω σε μια semi-light (ημιελαφρά ελληνιστί) κατάσταση τώρα, φταίνε κάτι μπιρίτσες που χτύπησα πριν λίγο, και μέσα στο γραφείο μάλιστα (καμιά φορά γίνονται και έκτροπα εδώ).
Καλό μήνα σε όλους, χαρείτε το οτιδήποτε σας συμβαίνει σαν να είστε παιδιά που παίρνουν δώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
καλώς ορίσατε